Problematyka religijna, a bliżej- wolności religijnej, regulowana jest w Polsce w Konstytucji z 2 kwietnia 1997 r.
Zgodnie z art. 8 ustawy zasadniczej- Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej, a jej przepisy stosuje się w Polsce bezpośrednio, chyba, że sama Konstytucja stanowi inaczej.
Konstytucja w naszym kraju, znajduje się na szczycie systemu powszechnie obowiązującego prawa; a z jej postanowieniami dotyczącymi wolności sumienia i wyznania- muszą być zgodne postanowienia ustaw, wszelkich umów międzynarodowych, rozporządzeń oraz akty prawa miejscowego, jak np. uchwały rady gminy, miasta, czy powiatu, itd. Ponadto z postanowieniami Konstytucji w sferze wolności sumienia i wyznania muszą zgodne być akty prawa wewnętrznego, w szczególności uchwały Rady Ministrów, zarządzenia Prezesa RM oraz ministrów.
Z racji najwyższej mocy prawnej- postanowienia ustawy zasadniczej uchylają wszelkie inne normy prawne, które są z nimi sprzeczne. Dlatego wszystkie podmioty, stosujące prawo- mają obowiązek wziąźć pod uwagę przede wszystkim postanowienia Konstytucji, a dopiero potem uwzględniać inne akty prawne, o ile nie są one sprzeczne z sama Konstytucją.
Myślę, że gdyby uczono nas dokładnie prawa, obowiązującego w naszym kraju, mielibyśmy mniej rasistowskich pobudek, które być może i prawie całkowicie ucichłyby podczas procesu dokształcania, tych wrogo nastawionych na inność-ludzi.. weźmy na przykład Art. 53 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mówiący, że:
1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Religia kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób.
5. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych.
7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
ahhhh powiem szczerze, że miło się to czytało:)))
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz